لغو و فرد منتشر مقالة

"در نزد دانایان عصر سنت،فی‌المثل«زهدفروشی»و«مباهات به فسق» هردو مذموم و از مصادیق لغو بوده‌اند و شرط آدمیت پرهیز از هردو بوده است،اما در عصر تجدد و در عالم مدرن و در نزد عوام و خواص تمام کشورهای متجدد و تجددزده،زهدفروشی‌ که هیچ،بلکه تعلق به دین و ایمان به خدا یا نکوهش می‌شود یا عقب‌ماندگی و ارتجاع و واپسگرایی به حساب می‌آید،در حالی که‌ مباهات به فسق نه تنها نکوهش نمی‌شود بلکه در تمام شئون‌ رواج دارد و بام تا شام در جوامع و رسانه‌ها،پنهان و آشکار به‌ فسق و فجور دعوت می‌شود و اصلا حیات بشر امروز براساس‌ فسق و فجور و ارتکاب مناهی و محارم و اصرار در آن‌ها بنا شده‌ است و چنین وانمود می‌شود که تنیدن در فسق و فجور و استغراق‌ در شهوات،مهم‌ترین رکن وجود بشر است و اگر گذشتگان در نظر و عمل داعیهء دوری از فسق و فجور داشته یا به پرهیز از شهوات فرامی‌خوانده‌اند،ناشی از بی‌خبری آنان بوده است."