خلاصة:
تکنولوژی حاصل تلاش نسلها و جوامع مختلف است و به همین خاطر نمیتوان منافع حاصل از آن را تنها متعلق به افراد معدودی که در این حوزه
سرمایهگذاری میکنند و همچنین فرزندان آنها دانست.
در آمریکا، اگر سرمایهگذارانی چون بیل گیتس در حوزه تکنولوژیهای حساس و درآمدزا سرمایهگذاری کردهاند و سودهای چندین میلیاردی به
جیب زدهاند، نه تنها به تنهایی میراث تکنولوژی نسلها و جوامع مختلف را به یغما میبرند، بلکه حتی از حمایتهای مستقیم و یارانههای
غیرمستقیم نیز بهره بردهاند. این فرآیند انباشت ثروت در دست اشخاص معدود، وقتی که با قدرت نیز پیوند میخورد، اصل دموکراسی غربی را از
بنیاد به سخره میگیرد.
ملخص الجهاز:
"امروزه سرمایهگذارانی مثل بیل گیتس - یکی از ثروتمندترین افراد جهان با ثروت شخصی 8 میلیارد دلاری و کسی که به خاطر اختراع نرمافزار برای کامپیوتر شخصی به عنوان یک نابغه تکنولوژیکی اعلام شده است - باید به عنوان بهرهبرندگان از این تاریخ طولانی و سودمند تکنولوژیک و همچنین سرمایهگذاران در حوزههای مهم دیده شوند.
اما اگر این حرف صحیح است، در مقابل گیتس و یا هر سرمایهگذار ثروتمند دیگری که شخصا تا این درجه سود میبرند، چرا ما از خود واکنش گستردهای نشان نمیدهیم؟ اگر ما پذیرفتهایم، سهمی را که یک فرد، گروه، نسل و یا حتی یک ملت در برههای از زمان داشته، در مقایسه با تمام میراث گذشته ناچیز بوده است پس چرا این پرسش برای ما ایجاد نمیشود که سهم ما از میراث______________________________ 1- Altair تکنولوژیکی چقدر است؟ واضح بگویم، روشی که ما براساس آن، سود حاصل از فعالیتهای اقتصادی کنونی و گذشته ناشی از این میراث تکنولوژیکی را اختصاص میدهیم، غیرعقلانی و ناعادلانه است.
با این وجود، ما در مقایسه با ثروت و دارایی شخصی موروثی، به وضوح با یک مشکل عمیقتر دیگری مواجه هستیم؛ اگر ما میپذیریم که رشد تکنولوژی امروزین وابسته به دستاوردهای گذشته است، در این صورت، بخش قابل توجهی از درآمد کنونی جامعه باید به عنوان ثروتی دانسته شود که نسبت به آن، هر فردی از اجتماع دارای حقی برابر است - جدای از ثروتی که فرد از طریق کار و مزد روزمره خود به دست میآورد - و یا به تمام جامعه تعلق دارد."