خلاصة:
همراه با گسترش دامنه تأثیرات شبکه جهانی اینترنت، دولتهای غربی و ابرشرکتهای
وابسته به آنان نیز تلاش میکنند که از این رسانه قدرتمند و بانفوذ در جهت اجرای
سیاستهای خود و انتشار اخبار و مقالات و مطالب همسو با راهبردهای خویش بهره گیرند.
بدین ترتیب، امروزه این رسانه ارتباطی جهانی به یک بازار سوداگری عالمگیر تبدیل
شده است که در نهایت باعث پولسازی فراوان برای ابر شرکتهای فعال در عرصههای
ارتباطی و رسانهای میشود. اما همانطور که به گفته یکی از کارشناسان مسائل
ارتباطی، «آزادی رسانهها تنها توسط مالکان آن تضمین میگردد»، باید دانست که
امروزه نیز آزادی این شبکه با تهدیدات مختلفی روبهرو گردیده است. نویسنده این
مقاله در پایان با ذکر دلایل و شواهد متعدد، راهکارهای مختلفی را برای غلبه بر این
تهدید مطرح مینماید.
ملخص الجهاز:
"آقای کارن چارمن از نویسندگان وابسته به «مؤسسه اطلاعرسانی دقیق و صحیح» (FAIR) در این مورد چنین مینویسد: «اگر دولت بوش اجازه داده است که رسانههای بزرگ درهم ادغام شوند و شرکتهای محلی تلفن نیز مسیر مورد نظر خود را ادامه دهند؛ اما اینترنت همانطور که ما میدانیم، شبکهای است که جریان آزاد اطلاعات در آن جریان دارد، دموکراتیک بوده و سانسورپذیر نیز نیست.
آقای جف چستر از«مرکز دموکراسی دیجیتال» مینویسد: «شکلگیری اینترنت به عنوان یک رسانه جدید، که در آن متن، صدا، تصویر و داده میتواند به صورتی آزادانه مبادله گردد، با یورش ابر شرکتهایی روبهرو شده است که دستیابی عمومی به شبکه را کنترل مینمایند.
» و اگر رابرت مرداک و ریچارد ملون اسکایف اینترنت را خریداری نمایند و از دسترسی عمومی به مطالب مخالف نظراتشان جلوگیری کنند، چه اتفاقی روی خواهد داد؟ آیا همچنان میتوان اینترنت را یک رسانه آزاد دانست؟ البته نمیتوان این شبکه را به صورت کامل از بین برد؛ چرا که سرمایهگذاریهای تجاری زیادی در این شبکه انجام شده است و به آسانی نمیتوان این سرمایهگذاریهای صورت گرفته را نابود کرد."