ملخص الجهاز:
"یکی از خوشبختیهای افریقای شرقی این بود که درموقع نهضت الغای بردهفروشی و فعالیتهای لیوینگستون برای اقدام جدی در این امر کرک کفیل کنسولگری انگلیسی در زنگبار بود زیرا مردی دارای شخصیت و شهرت فوق العاده لازم بود تا حمایت و همکاری سلطان را برای اجرای قرارداد 1873 که فروش و حمل برده را منع میکرد جلب نماید.
پس از فوت سلطان مجید در 1870 برغش به سلطنت رسید و در دوره حکمرانی او بود که جزیره زنگبار با اروپا و آسیا ارتباط حاصل کرد و علت آن توجه و علاقه مخصوص ممالک اروپایی به افریقا بود.
سلطان برغش متوجه خطر به مستملکات خود در داخله خاک افریقا بود و میدانست که زنگبار نه جمعیت کافی و نه ثروت قابل ملاحظه برای اداره موثر آن نواحی دارد و متوجه بود که اگر تحت فشار قرار گیرد مجبور خواهد شد از آن مستملکات دست بردارد.
بعد از فوت سید برغش در 1888 چندین سلطان هرکدام برای مدت کوتاهی سلطنت کردند و این عده عبارت بودند از سلطان سید خلیفه 1888-1890-سید علی 1890 -1893-سید حمید 1893-1896 و سید حمور 1896-1902-پس از عقد عهدنامه بین انگلیس و آلمان در مورد تقسیم افریقای شرقی جزیره زنگبار بصورت کشور تحت الحمایه انگلیس درآمد و یک سلسله تغییرات اداری در دوره سلاطین فوق صورت گرفت.
سید علی بخوبی میدانست که در صورت عدم قبول تحت الحمایگی انگلیس آلمانها جزیره زنگبار و مستملکات او را تصرف خواهند کرد بهمین جهت با اکراه قرارداد را امضا کرد و منتهای کوشش خود را نمود که حد اکثر غرامت را برای صرف نظر کردن نواحی ساحلی که به آلمانها داده میشد وصول کند."