شعر ایران: داستان ابوالعلاء معری الأدب والفن

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) شعر ایران با سروده‌هایی از:فریدون مشیری-فتح الله مجتبایی-شرف الدین خراسانی-بیژن‌ ترقی-مهدی ستایشگر-سعید نیاز کرمانی-ادیب برومند-مفتون امینی-عمران صلاحی‌ غلامحسین نصیری‌پور-کمال اجتماعی جندقی-پرویز خائفی-مهرانگیز اوحدی-لطیف‌ پدرام-بیرنگ کوهدامنی-آصف‌فکرت و... داستان ابو العلاء معری* چون گریزی بر امید راحتی‌ آن طرف هم هست چندین آفتی مولانا فریدون مشیری (به تصویر صفحه مراجعه شود) در شرح‌حال«بو العلا»خواندم که این پیر بیش از نود سال در شهرها با گونه‌گون مردم به سر برد روز و شب از نامردمی‌ها خون خورد آخر به صحرا زد!که می‌خواست هم‌صحبت هیچ آدمیزادی نباشد! در آن بیابان‌های سوزان بر خاک می‌خفت غم‌های بی‌پایان خود را تنهای تنها،با شتر،باد باد می‌گفت (*)ابو العلاء معره‌ای(اهل معره)شاعر و فیلسوف بزرگ عرب که نوشته‌اند نابینا بوده است. جان را درین صحرا بر این خاک شرربار در چنگ این خورشید آتش‌ریز بسپار وز سایهء شمشیر خشم حکمرانان در امان دار -آیا روان بو العلا نازکتر از گل بود؟ آیا زبان مردمان شهر او سوزان‌تر از خار؟ آیا بشر جای گلستانی دلاویز دنیای خود را کرده خارستان خونریز بی‌شک گریز از آفت نامردمی گر چاره‌گر بود چون شهر،صحرا نیز سرشار از بشر بود!"