مادر - مجلة بخارا الأدب والفن

"مادر مهین بانو اسدی زنان،چشم و چراغ روزگارند ز نیکویی،بهین آموزگارند به هستی بنگری از راه بینش‌ بدانی قدر زن،در آفرینش‌ اهوار،داده او را بس نکویی‌ ز فر و دانش و پاکیزه خوبی‌ سپنته آرمئیتی است و پاک است‌ فروزان فرهی بس تابناک است‌ رسا،برسان خورداد دل‌افروز به هرکار سترگی هست پیروز همیشه جاودان همچون امرداد چنین باشد مر او را ساز و بنیاد تمامی تاروپودش مهربانی است‌ وجودش مایه‌ای از زندگانی است‌ بود زن،نقش پر معنای هستی‌ به آن باشد که مادر را پرستی‌ خداوند دل و جان و روان است‌ همو سازندهء توش‌وتوان است‌ ز مادر نیک‌تر برگو که باشد؟ و گر باشد به گیتی،از چه باشد؟ هماره مهر مادر هست جاوید به از مادر،کسی در دهر نادید بسان شیر باشد زندگانیش‌ چو خورشید است گاه کامرانیش‌ سرافرازد بسان شیر و خورشید دهد بر جان فرزندانش امید سراسر ابر مهر و مهربار است‌ بسان بامدادان بهار است‌ صدای دلنشین پر تنین است‌ گهی شادان دل و،گاهی غمین است‌ غم و شادیش باشد بهر فرزند که فرزند است او را حان و دلبند مقام مادر اندر گفته ناید که توصیفش به از آن می‌نشاید که باشد پیشوند نام میهن‌ گرامی همچو مادر،مام میهن از شش امشا سپندان سه فروزه از آن زنان است سپنته آرمئیتی:به معنای عشق پاک و فروتنی است. خورداد:رسایی و کامل بودن است. امرداد:بی‌مرگی و جاودانگی است."