میان هستی و نیستی مقدمة ومراجعة

"میان هستی و نیستی داریوش شایگان بهرام فره‌وشی را در آغاز سالهای چهل شناختم. درست است که چند سالی ردپای همدیگر را به‌ کلی گم کردیم و من از پاریس سردرآوردم و بهرام فره‌وشی از مادرید ولی دوباره همدیگر را بازیافتیم. سفر عجیبی که در سالهای چهل به اتفاق استاد پورداود به سنندج، کرمانشاه و بالاخص پاوه کرده بودیم. موقعی که او را بعد از سالهای متمادی در تهران ملاقات کردم،متوجه شدم که نه فقط خاطرهء آن حادثه مهم در وجودش محو نشده،بلکه آثار آن مانند درخت پربرکت به بار نشسته (به تصویر صفحه مراجعه شود) عکس از علی دهباشی دکتر داریوش شایگان(تیر 1372) است. بی‌آنکه انتظار اتفاق شومی را داشته باشم،حس کردم که دیگر بهرام را نخواهیم دید چون‌ او به قول بودائیها«بدان ساحل رود»پیوسته بود،با اینکه در میان ما بود و حضور داشت انگار که‌ بخش بزرگی از هستی‌اش غائب بود و به افقهای بی‌کران نگاه می‌کرد."