شعر: جای پای فصلها... الأدب والفن

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) بس که بانگ گام تو،در خانهء من دیر کرد چهرهء آئینه را هم،روزگاران پیر کرد آسیابان نیستم بر سر غبار سال‌هاست سوختم!تا ساختم،اینگونه‌ام تقدیر کرد! من همان خشکیدهء استاده‌ام در ابر و باد جای پای فصل‌ها،در این گذر تغییر کرد بال زد رنگین ستاره در شبم،اما چه زود: سر فرو در آبگیر ساکت شبگیر کرد از تو در پنهان خود بگریختم،دست نسیم: شاخه‌ها را شانه زد،گیسوی تو تصویر کرد چشم من می‌بیند اما زود!نقاش سپهر در افق،رنگ سحر را سایه‌ها زد،سیر کرد شیراز-شهریورماه 1371"