کلک یاد و یادبودها: از جهان رفتی، ولی از خاطر یاران نرفتی مقدمة ومراجعة

"یکی از روشندلان اصفهانی آقای چناریان که شاگرد حبیب نیز بود به یاد استاد فقید با ویولن قطعه‌ای در ماهور نواخت که همگان را تحت‌تأثیر گرفت،چناریان گریه‌کنان گفت: «مادرم را اخیرا از دست دادم ولی غم مرگ مادر در برابر فاجعهء درگذشت استاد حبیب الله بدیعی هیچ بود. نه فقط مردم تهران و دوستان و یارانش در سوگ او به ماتم نشستند بلکه هنرمندان اصفهان‌ نیز یادش را گرامی شمردند و در دیگر نقاط ایران و جهان هرکجا که حبیب قدم گذاشته بود یاران و شیفتگانش جامهء عزا به تن کردند،زیرا که حبیب،به واقع حبیب همگان بود. درگذشت حبیب الله بدیعی چون صاعقه‌ای بر همهء ما فرود آمد به همین دلیل حتی یاران‌ بسیار نزدیک او از سخن گفتن دربارهء عظمت وی و عظمت هنرش بازماندند،براستی هنوز هم از دست‌ دادن او برای بسیاری باورنکردنی است،چگونه می‌توان پذیرفت یک جهان شور و عشق و محبت و صفا بناگاه و چنین دردناک خاموش گردد. به این جهت دربارهء حبیب الله بدیعی باید گفت: از جهان رفتی،ولی از خاطر مردم نرفتی."