ملخص الجهاز:
"هرچند این نمایشگاه در نگاه نخست چندپاره به نظر میرسد،اما نقاش،مجموعه را به دو بخش تأثیر گرفته از نقاشی ایران و رجوع به خاطرات گذشته تقسیمبندی میکند.
اینها در واقع مجموعهای بود که با نگاه به نقاشی قدیم ایرانی و به طور کلی نقاشی شرق و همینطور ادبیات و شعر حافظ و نظامی کار شده بود و سعی داشتم این حالت نمایان باشد.
آنها بیشتر با موضوعهای پیش پا افتاده مثل شمع و گل و پروانه کار شده بود که در واقع خیلیها از این موضوعها به صورت منفی یاد میکنند،مثلا میگویند فلانی شمع و گل کشیده است...
در مورد تابلوی طراحی است هم یادم میآید در نمایشگاه پیش،تصویری که بازدیدکنندگان جوان از امین نظر داشتند،یک طراح بود،درحالیکه ناگهان با کارهای رنگی و طبیعت بیجان روبهرو شدند و گفتند چرا در این مجموعه طرح ندارید؟ این بار آخرین طرحی که از یک اسب،متأثر از محمد سیاه قلم داشتم،نمایش دادم.
معضلی که در نقاشی ما وجود دارد و در اروپا مطلقا دیده نمیشود این است که نقاش ابزار کارش را براساس مد روز تغییر دهد.
ولی در ایران مثلا همین پنج شش سال پیش نقاشان فکر میکردند که باید حتما کار کانسپچوال داشته باشند،پرفورمنس(هنر اجرایی) انجام دهند یا هنرهای جدید دیگر را.
یعنی نقاشی که به شیوهء لکهگذاری کار کرده مثل کلاین، با نقاشی که دانشکده میرود،هیچ چیز هم یاد نمیگیرد و میگوید احساس من این است که رنگ را بر روی بوم بپاشم فرق دارد.
بعد هر کاری دلشان خواست بکنند،اما دانشکده وظیفهاش این است که اگر بخش ویدئوآرت دارد،درست درس بدهد،اگر طراحی و نقاشی دارد کامل درس بدهد."