از هند ترانه ای نیست! (شعرهایی از شاعران هندوستان) (شعر معاصر جهان) الأدب والفن

"شنیدم حوا که به دنیا آمد ، احمد غلام رحمت ، اجباری برد . حرا بنج ساله ثد ، حکمت مادر حوا سی و بنج ساله . " حکمت که سرازیر شده بود ، کفت : ا ) کجا می روی ؟ ا ، احمد کفت : )، به زندکی . دست حوا را توی دصت احمد کذاشتند . بوران که به دنیا آمد ، حکمت مرد . اسد که نرزده ساله شده بوران به دنیا آمد . و احمد همه جیز را از اول تا آخر خوانده بود . ب! مباری است 011 اما ان مرقع حکمت زنده بود . اما حالا مکر حرا مرده است ؟ ما صبح سدرسه نرفتیم ، جرا ؟ نفهمیدم . " حوا قط س سید : " حالا کجا می خرابی ؟ " مرش را بام!ن اندا خت : " دیکر نس خرا بم ، می روم 011 بعد بوران را کم!"