خلاصة:
این مقاله از دو بخش بهم پیوسته تشکیل شده است.در بخش اول سعی شده است که با تجربه و تحلیل جایگاه آفریقا در روند توسعه جهانی،جایگاه و اهمیت آفریقا و منابع استراتژیک آن برای قدرتهای بزرگ مشخص شود. مقاله بر مبنای این فرضیه شکل گرفته است که پرداختن به توسعه آفریقا از الزامات تداوم توسعه اقتصادی و صنعتی در جهان میباشد.نکته اساسی در این بحث آن است که برخلاف اجرای سیاستهای استعمار کهنه و نو که بیشتر قصد و نیت استفاده از مزیتهای نسبی این قاره توسط کشورهای صنعتی بوده است،سیاستهای جدید توسعه باید بر مبنای شتاب بخشیدن به توسعه صنعتی این قاره تبیین بشوند.در بخش دوم مقاله، نویسنده با تاکید بر این واقعیت که رقابتی فشرده میان قدرتهای صنعتی در بهرهگیری از منابع آن قاره در جریان است،جمهوری اسلامی ایران را دارای مزیتهای نسبی فراوانی برای توسعه روابط اقتصادی خود با آفریقا میداند.استقلالطلبی،چهره ضد استعماری و ضد استکباری تهران از یکسوی و وجود تواناییهای اولیه صنعتی کشور از سوی دیگر،شرایط مناسبی را فراهم کرده که اجازه میدهد ایران روابط خود را در قاره سیاه گسترش بدهد. مقاله به این نتیجه میرسد که ایران باید از استراتژی متفاوتی در مقایسه با قدرتهای بزرگ استفاده کند.این استراتژی دارای این مشخصات است.اولا باید در جهت توسعه آفریقا باشد و ثانیا بهتر است که با همکاری یکی از قدرتهای بزرگ انجام شود.این استراتژی نه تنها هزینههای ایران را کاهش میدهد،بلکه امکان همکاری بیشتر را با مراکز صنعتی فراهم میآورد.در ضمن بدلیل انجام هزینههایی از سوی ایران از جذابیت لازم برای کشورهای آفریقایی و صنعتی برخوردار میباشد.
ملخص الجهاز:
"در بخش دوم مقاله، نویسنده با تاکید بر این واقعیت که رقابتی فشرده میان قدرتهای صنعتی در بهرهگیری از منابع آن قاره در جریان است،جمهوری اسلامی ایران را دارای مزیتهای نسبی فراوانی برای توسعه روابط اقتصادی خود با آفریقا میداند.
از آنجاییکه،رهبران کشورهای آفریقایی نسبت به تبعیت از اصول و مقررات سیستم سرمایهداری متعهد شدهاند،برای درک رویدادهای کنونی این قاره در حوزه اقتصادی-سیاسی و استراتژی مطلوب ایران برای گسترش همکاری با کشورهای این قاره لازم است به مباحث عمومی در مورد سرمایهداری و رقابت قدرتهای بزرگ در افزایش نفوذ خود در این قاره سیاه بپردازیم.
6 (1)-آمریکا در دهه شصت تحت استراتژی انقلاب سبز،روابط سرمایهداری و گسترش صنعت را در چند کشور جهان مانند کره جنوبی،برزیل،آرژانتین،شیلی و چین ملی به آفریقا که از قرن نوزدهم بین قدرتهای استعمارگر اروپایی،بویژه فرانسه و انگلستان تقسیم شده بود7،باوجود گسترش موج استقلالطلبیهای کشورهای خود،همچنان در دهههای هفتاد و هشتاد قرن بیستم در حوزه نفوذ اروپاییان باقی ماند.
همکاری در توسعه آفریقا:مناسبترین استراتژی ایران هیچ کشوری نمیتواند بدون استفاده از مزیتهای نسبی دیگر کشورها به توسعه اقتصادی و صنعتی خود تداوم بخشد وابستگی متقابل یک اصل واقعی غیرقابل انکار در جهان اقتصاد امروز است62.
نزدیکی سطح صنعتی امکان استفاده از بازارهای داخلی آنها برای کالاهای تولیدی ایران را نیز بوجود میآورد بازار برای کالاهای تولید داخلی ایران یکی از اهداف استراتژی توسعه صنعتی اقتصادی ایران است که اگر در چندسال آینده تحقق پیدا نکند امکان تداوم توسعه صنعتی کشور ممکن نخواهد بود اما موضوع اساسی این است که باتوجه به مطالب صفحات قبلی ایران نباید به آفریقا بعنوان منطقهای برای دفن کالاهای با کیفیت پائین خود بنگرد."