ملخص الجهاز:
"با توجه به اینکه در شرایط موجود ایران به نظر میرسد سیاستمداران کشور از نظر احتمال عدم رعایت ارزشهای اخلاقی و فرهنگی و ملاحظات غیر اقتصادی دیگر در برنامههای رادیو و تلویزیونی شبکههای خصوصی کماکان نگرانی داشته باشند،چگونه میتوان از ضرورت رفع انحصار پخش این برنامهها سخن به میان آورد؟به عبارت دیگر،این پیشنهاد به شرط آنکه معیار ملاحظات غیر اقتصادی در تحدید این فعالیت به بخش عمومی را نقض نکند چه مزایایی دربر خواهد داشت؟این پرسش باب یک مبحث نظری را که مکمل مبحث بالاست میگشاید که در نهایت،پاسخ آن،ما را به معرفی و تبیین عوامل مساعد و موافق ضرورت مجاز دانستن فعالیت بخش خصوصی در پخش رادیو و تلویزیونی هدایت میکند.
علاوه بر این الزام تاریخی و خاص قرن اخیر که توجه حکومتها به پیامدهای اقتصادی تصمیمات را ضروری کرده از جنبه نظری نیز حالتی قابل تصور است که بدون نقض ملاحظات غیر اقتصادی میتوان روشی از ارائه انحصاری کالاها و خدمات عمومی را انتخاب کرد که از جنبه ملاحظات اقتصادی کمترین پیامد منفی یا بیشترین پیامدهای مثبت را داشته باشد.
در واقع،دولت جمهوری اسلامی ایران که بنابر ملاحظات فرهنگی،سیاسی و غیر آن(یا ملاحظات غیر اقتصادی) نمیخواهد اختیار مطلقیابی قید و شرط انتخاب و پخش برنامههای رادیو تلویزیونی را به بخش خصوصی واگذارد قادر است با اقدامی که ماهیتا مشابه اقدام نظام آموزشی کشور یعنی انحصار تعیین محتوای ارزشی برنامههای درسی به بخش عمومی است،محتوای اخلاقی، فرهنگی و به طور کلی محتوای ارزشی برنامههای رادیو تلویزیونی را که شبکههای خصوصی تولید یا پخش خواهند کرد تحت نظارت داشته باشد."