پیشرفت در تاریخ مقالة

"جنگ‌ها،بسیج‌های نظامی بی‌امان و پر تنش‌ و مخاطرات برآمده از آنها که هر دولت حتی‌ در بحبوحه صلح باید درون خود حس کند، همگی ابزاری هستند که طبیعت بدان‌ واسطه ملت‌ها را وادار می‌کند تلاش‌های‌ ناقص و پراکنده‌ای انجام دهند که سرانجام‌ پس از ویرانی‌های بسیار،آشوب‌ها و حتی‌ اضمحلال کامل قدرت‌ها به جایی برسند که پیش از آن و بدون تجربه چنان فجایع‌ غم‌انگیزی می‌توانست به واسطه«خود» فراروی انسان گشودده شود:آن نیز وداع با دولت‌های وحشی و بدوی بی‌قانون و نیل به‌ وحدت همه مردمان است که در آن بستر،هر دولت-حتی کوچکترین دولت‌ها-می‌توانند چشم‌انتظار امنیت و حقوق خود باشند. آن هم نه از رهگذر قدرت یا قضاوت قانونی‌ بلکه صرفا به واسطه وجود این وحدت بزرگ‌ ( Foedus Amphietyonum ) *هشتمین گزاره «تاریخ نژاد انسان را در کل می‌توان به‌ مثابه واقعیت یافتن طرح پنهان طبیعت‌ برای فراهم آوردن یک بنیاد سیاسی کامل‌ و درونی-و در همان راستا بیرونی-دید که به‌ این مضمون تنها سامان ممکنی است که در بستر آن تمامی توانایی‌های انسان می‌توانند به شکل کامل رشد کنند». این همه،این امید را زنده‌ می‌کند که سرانجام پس از انقلاب‌های بسیار، با همه برآیندهای زیر و روکننده‌ای که به بار می‌آورد،بالاترین خواسته طبیعت که تحقق‌ یک هستی جهان شهری و کیهانی است به‌ واقعیت بپیوندد و سرچشمه‌ای جوشان شود که در بطن آن توانایی‌های اصیل و ذاتی نژاد انسان رشد و توسعه یابد."