سرمقاله: گفت و گو با امروز و فردای جهان افتتاحية

"وقتی از امیدها و آرزوها سخن می‌گوییم چرا از پیامبران یاد نکنیم؛ایشان حال را متحول می‌کردند و برای آینده رویا پردازی و آرزو اندیشی می‌کردند. باید از این وضعیت احتراز کرد چرا که غلبه احساسات بلافاصله منجر به آن می‌شود که میان خود و دیگری مرز بکشیم تا مبادا هویت‌مان مخدوش شود،به مجرد این‌که چنین وضعیتی ایجاد شود انسان‌ها خود را مجزا از یکدیگر می‌دانند و راه بر گفت‌وگو بسته خواهد شد. لازمه معنوی بودن،داشتن ذهنی نقاد است تا ما را قادر سازد که تلاشی معنوی به خرج دهیم برای دوری جستن از احساسات؛و درپی فهم جهان پیچیده امروز باشیم. تمام کسانی که در زمینه گفت‌وگوی ادیان کار می‌کنند باید به این نکته توجه داشته باشند که وظیفه‌شان در بعد منطقه‌ای و محلی این است که به صورت شبکه‌ای فعالیت کنند و پس از آن به یک استراتژی جهانی در قبال ایدئولوژی فراگیر ترس بیندیشند و آرام‌آرام شبکه‌های محلی را به شبکه‌های جهانی پیوند دهند."