ملخص الجهاز:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) عکس:عباس کوثری ژان کلود کرییر در مقام فیلمنامهنویس طی چهار دههء گذشته در سینمای اروپا چنان جایگاه شاخصی دارد و فهرست کارگردانهایی که با آنها همکاری کرده چنان نامهای باشکوهی را شامل میشود،که آدم از گفتوگو با او،و مسیرهای متنوعی که این گفتوگو میتواند در پیش بگیرد،دچار ترس و واهمه میشود بونوئل(زیبای روز،شبح آزادی،جذابیت پنهان بروژوای،میل مبهم هوس و غیره).
این سؤال را میشود طور دیگری مطرح کرد:آیا سینما جوان است یا پیر؟از یک طرف این احساس هست که سینما خیلی جوان است،چون فقط یک قرن عمر کرده.
اما در دههء هشتاد این بحث مطرح بود که آیا میشود از این هجوم از طرف سینمای آمریکا،و نه فقط آمریکا،بلکه نوعی تلقی تجاری از سینما،جان به درمیبرد؟و هنوز هم این بحث تمام نشده،ما همه کار میکنیم تا سینما نمیرد.
شاید در باقی کشورها دیده نشود ولی خود این ایالت پنجاه میلیون جمعیت دارد و خودش یک بازار است.
به لحاظ فیلمنامه چی؟آیا با فیلمهایی برخورد کردهاید که به لحاظ فیلمنامه جاهطلبانه بودهاند؟ برای جواب دادن به این سؤال باید اول پرسید:زیبایی و قدرت سینما در دوران اولیهاش چی بود؟این بود که میتوانست همه چیز را نشان بدهد.
با این حال جالب است که فیلمهایی مثل ساعتها(دالدری)، 21 گرم و داگ ویل خیلی بیشتر از آلترتانیوهای دههء شصت در شبکهء توزیع جهانی قرار میگیرند.
اما از حدود پانزده سال پیش جنگی شروع شد که بنایش این بود که سینمای آلترناتیو را نابود کند."