ملخص الجهاز:
")این پیرنگ میتواند به شیوههای مختلفی گسترش پیدا کند-اینکه هیولا به حملههای متعددی دست بزند، یا مردم از باور اینکه هیولا وجود دارد سر باز بزنند،یا سر راه شخصیتهایی که میخواهند آن را نابود کنند موانعی ایجاد شود.
از آنجا که فیلم وحشت میتواند تأثیر عاطفیاش را از گریم و جلوههای ویژهء ارزان به دست آورد،ژانر وحشت مدتهای مدیدی ژانر محبوب فیلمسازان کمهزینه بوده است.
تا اواخر دههء 1990، قراردادهای فیلم وحشت چنان آشنا شده که هجویههای این فیلمها نیز پرفروش از آب درآمدهاند:مردان سیاهپوش (1997)،مردان سیاهپوش دو(2002)،و مجموعههای « Scary Movie »و«جیغ».
گرچه در دوران صامت نیز تلاشهای گاه گاهی برای هماهنگ کردن صدای زنده و موسیقی همراهش در صحنههای آوازخوانی و رقص صورت گرفته بود،این مفهوم که فیلم تشکیل شده باشد از مجموعهء آوازهای پیدرپی،تا اواخر دههء 1920 که صدای ضبط شده به سینما معرفی شد،به عمل در نیامد.
طی دههء 1930،فرد آستر مشهورترین کلاه بلند تاریخ سینما را به سر میکرد،کلاهی چنان تداعیگر موزیکالهای او که در ابتدای واگن موسیقی- که آستر در نقش یک بازیگر از کار افتادهء سینما ظاهر میشود-میتواند با این پدیده شوخی کند.
برای نمایش الگوهایی که رقصندهها شکل میدهند،دوربین اغلب به شکل غیرطبیعی متحرک است و میتواند حتی روی کرینی قرار گیرد که به پرواز در آید.
ژانرهای مشخص طیف وسیعی از قراردادهای ژانر وسترن،در کنار فیلمها و شخصیتهای مهم،در دو کتاب مرجع یافتنیست:وسترن، تدوین شده توسط فیل هاردی(لندن: Aurum ،1991)و و فرهنگ وسترن انستیتوی فیلم بریتانیا،تدوین ادوارد بوسکومب(نیویورک: Atheneum 1988).
مقالههایی نیز در مورد این مباحث در کتاب تدوین شده توسط ریک آلتمن،ژانر:موزیگال(لندن:راتلج و کگان پاول،1981)موجود است."