دو شعر و یک متن الأدب والفن

"تکرار در جهان کوچک‌مان صدایت می‌کنم -:«هیس!... ماهی‌ها دارند سرخ می‌شوند!» لکهء چربی بر پیش بند سفیدت راه می‌رود و پیشانی‌ات خیس عرق! -:«هیس... کی پایان می‌گیرد؟!» روزنامه را روبه‌رویت می‌گشایم دستانت را با پیش بند سفیدت تمیز می‌کنی -:«مثل دیروز است! ماهی‌ها دارند سرخ می‌شوند (شقیقه‌هایت چه سفید شده‌اند)!» پنجه‌ها را در موهایم فرو می‌برم و آهسته روی صندلی خراب می‌شوم -:«به گمانم بوی سوختگی است!» -:«لطفا کمی آب پای شمعدانی بریز خسته‌ام!"