رساله سوم: ترجمه وصایای ذهبیه فیثاغورث حکیم مقدمة ومراجعة

"و نیز میفرماید که ارتکاب هیچ قبیح و ناشایست نباید کرد نه در خلوت و نه با غیری و باید که حیاء مردمرا از نفس خود زیادت حیای او باشد از غیری و انصاف در اقوال و افعال در همه احوال رعایت باید کرد بباید دانست‌ که جدا شدن تعلق جان از تن که عبارت از آن بمرک میکنند ناچار و ضروری است پس جهد نماید که از عمر خود هیچ روزی فوت نکرده باشد مگر بحاصل کردن بدلی آن روز را در آخرت یا باستفادت دانشی شریف‌ یا باکتساب خلقتی جمیل و عادتی پسندیده و مساعی خود بر آن مقصور باید داشت که سعادتی حاصل کرده‌اند که او را در نعیم ابد دایم و مخلد دارد و از طباع بهیمی اجتناب باید نمود و افعال ملکی را عادت باید کرد و از مصائب و حوادث سماوی که بدو رسد جزع ننماید و بر آن مصابرت‌ و ثبات مینماید و در دفع و رفع آنچه ممکن بیند از اسباب بوجه اکمل‌ میکوشد و باید که نفس را این ملکه حاصل کند که قول و فعل هیچ‌ کس او را بر ارتکاب کاری ناپسندیده باعث نتواند شد و در هر کار که شروع‌ خواهند نمود فکر و رویت را بر آن کار مقدم دارد و باید در اکتساب مال‌ شریفترین مدخلی طلبد حاصل کردنرا و شریفترین و محمودترین مخرجی‌ خرج کردن را."