مروری بر دعای امام صادق علیه السلام در هنگام تلاوت قرآن مقالة

دعا اظهار خشوع و فروتنی،تضرع و توسل و تمنی به‌ درگاه الاهی است و در برخی روایات،از آن به سلاح انبیاء تعبیر شده‌ است.به هنگام قرائت قرآن،دعایی از امام صادق علیه السلام روایت شده که بر اساس متن این دعا:برخی ویژگیها و اوصاف قرآن(مثل:نور و هدایت) و برخی امتیازات،مسئولیتها و اوصاف حاملان قرآن،اهمیت قرائت‌ قرآن و تأکید بر تهجد و شب‌زنده‌داری،قلب و جایگاه آن در فهم قرآن، شفیع بودن قرآن در روز قیامت،حمایت قرآن از حاملان قرآن در روز جزا با استناد به آیات و روایات بررسی شده است.

"آنچه در این بخش از دعا موردتوجه ویژهء امام علیه السلام قرار گرفته است،درک حلاوت‌ و شیرینی و نشاط و شادمانی و خشیت و هراسی است که توأمان،قاری قرآن باید در خود احساس کند. در این زمینه،احادیثی چند از ائمهء هدی علیهم السلام منقول‌ است که در مجموع،دلالت به این مفهوم دارد که منظور از ضعفای شیعه موالیان و دوستداران ائمهء طاهرین‌اند که برای خلاصی از ظلمت جهل و ورود به صحنهء نور،به علمایی نیاز دارند که از ایشان‌ دستگیری نمایند و مقصود از ایتام آل محمد صلی الله علیه و اله و سلم نیز شیعیانی‌اند که دستشان از دستیابی به امام زمان‌ خود کوتاه است که البته این گروه نیز باید مورد حمایت علمای ربانی شیعی قرار گیرد. اوئک الذین لعنهم الله فأصمهم و أعمی بأبصارهم*أفلا یتدبرون القرآن أم علی قلوب أقفالها؟ (محمد صلی الله علیه و اله و سلم(74)32/-42) اگر به‌دنبال مصداقی کامل برای این خطابات قهرآمیز باشیم،شاید بتوان به‌ حدیث حضرت صادق علیه السلام اشاره کنیم که براساس آن،گروهی از دشمنان خاندان‌ پیامبر درشمار کسانی معرفی شده‌اند که قرآن را پشت‌سر نهاده و سنتهای الاهی را باطل و احکام آن را معطل گذارده‌اند. بخش پایانی این دعا از زبان حضرت صادق علیه السلام و با عنایت به حمایت قرآن‌ کریم از قاریان و حاملان راستین این کتاب آسمانی در روز جزا خاتمه می‌یابد؛روزی‌ که تشنه کامان،تأویل سیراب گشتن در معارف و حکمتهای کلام الله را آشکارا می‌بینند؛روزی که پیروزی و رستگاری از آن ایشان خواهد بود."