پیامبر اسلام، پیام آور بشارت و رحمت مقالة

تردیدی نیست که نبوت ها هم ناظر به رستگاری اخروی هستند هم معطوف به سعادت در این دنیا; هم به کمال فردی نظر دارند هم به تکامل اجتماعی. در هر نبوت و دعوتی دور کن بسیار مهم قابل درک و تشخیص هستند:

"نمونه هایی از آیاتی که واژه بشارت و مشتقات آن به کار رفته عبارت است از: ویبشر المؤمنین الذین یعملون الصالحات أن لهم أجرا حسنا، الإسراء (9:17) یبشرهم ربهم برحمة منه ورضوان، التوبه (21:9) وبشر الذین آمنوا وعملوا الصالحات أن لهم جنات، البقرة (25:2) وبشر الصابرین، البقرة (155:2) وبشر الذین آمنوا أن لهم قدم صدق عند ربهم، یونس (2:10) فله أسلموا وبشر المخبتین، الحج (34:22) ونزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیء وهدیورحمهوبشری للمسلمین، النحل (89:16) ولقد جاءت رسلنا إبراهیم بالبشری، هود (69:11) والذین اجتنبوا الطاغوت أن یعبدوها وأنابوا إلی الله لهم البشری، زمر (17:39) إنا أرسلناک بالحق بشیرا ونذیرا، البقرة (119:2) وما أرسلناک إلا کافه للناس بشیرا ونذیرا، سبأ (28:34) وما أرسلناک إلا مبشرا ونذیرا، الإسراء (105:17) ومبشرا برسول یأتی من بعدی اسمه أحمد، الصف (6:61)[10] حاصل آنکه بشارت اغلب در معنای خبر فرح بخش و امید و اطمینان آور اطلاق شده است و متعلق تبشیر و بشارت نیز یا نعمت های محسوس اعم از نعمت های دنیوی و اخروی است یا نعمت های معقول که کامل ترین آن جنة اللقاء می باشد،[12] واژه و اصطلاح شناسی انذار انذر ینذر انذار به معنای بر حذرداشتن، تذکردادن و آگاه کردن، متنبه ساختن، هشدار و اخطاردادن، ترسانیدن و بیم دادن در ابلاغ آمده است و نذر بالشیء ینذر ای علمه فحذره، انذره بالامر انذارا و نذرا و نذرا ای علمه و حذره من عواقبه قبل حلوله و خوفه فی ابلاغه: او را نسبت به آن کار، آگاه و از عواقب آن برحذر داشت."