سرمقاله: «آبادانی یا تاراج منابع ملی» افتتاحية

"در آن صورت چه قدرتی می‌تواند در آینده آن همه‌ سرمایه و ثروت ملی را تخریب کند؟ شاید امروز وقت آن رسیده باشد که اشتباهات گذشته را تکرار نکنیم و جلوی ساختمان و آپارتمان‌سازی و سرقت زمین‌های ساحلی را توسط زمین‌ خواران و کارگزاران و دلالان سودجوی آن‌ها بگیریم و با نگاهی خردورزانه و آینده‌نگر تا چند صد متر حریم دریا را به سمت ساحل عقب بکشیم‌ تا سدی بر راه سودجویان ایجاد کرده باشیم. این ساختمان‌سازی‌ها،ایجاد شهرک‌های ساحلی،آپارتمان و بلندمرتبه‌سازی کناره‌های زیبای دریای مازندران و بازگذاشتن دست بساز و بفروش‌ها در تصرف نهرها،رودخانه‌ها،تالاب‌ها،باطلاق‌ها و برکه‌های طبیعی شمال،نه تنها درد بی‌خانمانی و مشکل مسکن‌ این مردم را درمان نمی‌کند و هیچ‌گونه بازار کار دایمی ایجاد نخواهد کرد،بلکه باعث گرانی روزافزون مصالح ساختمانی و درنتیجه قیمت‌ خانه‌های شهری و هجوم تعدادی از افراد نوکیسه و نوپول به ساحل دیای مازندران شده و در آینده‌ای نه چندان دور بحرانی محیط زیستی ایجاد خواهد کرد که زبان جبران‌ناپذیر آن به سیستم اکولوژی مراکز درونی و مرکزی ایران قابل پیش‌بنی نیست."