نقد یک پاسخ - مجلة کتاب ماه دین مقدمة ومراجعة

"اگر این کتاب باتعالیم شیعه ناسازگاری دارد نباید ترجمه شود،و اگر سود ترجمۀ آن بیش از زیان است باید ضمنترجمۀ دقیق مطالب،تمامی موارد نادرست به همان گونه که گفتیم توضیح داده شوند(هماننکته‌ای که در نقد اینجانب بدان اشاره شده بود:کتاب ماه دین،شماره 21،ص 9،ستون دوم). اگر پاسخ دهندۀ محترم به جملۀ قبلی متن مراجعه می‌کردند در می‌بافتند که«معنایروشن«شیعی»چیست(زیرا نویسنده در آن جمله مراد از آن را توضیح داده)و نیز اینکه دربین دو عبارت‌کاملا تقابل وجود دارد و در نتیجه fo etipsni به درستی و دقت به«علی‌رغم»ترجمه شده است تا بدین‌ترتیب در پاسخ خود مرتکب اشتباه دیگری نشوند. این بندهای با سایر بندهای پاسخ تفاوت دارند،زیرا اگر چه از یک سو املای فارسی در توجیه نام خارجی ملاک نیست و از سوی دیگر مترجم باید صحیحترین برگردان را برای یک نام بیاید،اما به هر حال توجیه مطرح شده از سوی پاسخ دهندۀ محترم تلاش برای ارائه پاسخی منطقی بهنقد اینجانب است. چنانچه«ابو»در اول اسم باشد می‌توان برای یکدست شدن و به دلیل رایجتر بودن در فارسی(چنانکه پاسخ دهندۀ محترم گفته‌اند)آن را در تمامی موراد به همین شکل به کار برد،اما اشکالاینجانب تماما متوجه اسامی‌ای بود که در آنها«ابو»مضاف الیه است(عبدالله بن ابی بکر،عکرمةبن ابی جهل،یزید بن ابی سفیان)و براساس الفبای قواعد عربی،مضاف الیه مجرور است. به عین جملۀ اینجانب در نقد دقت کنید:«باوجود اینهمه اشکال،در برخی موارد مترجم برای نشان دادن دقت خویش،از آوردن مراجع ضمایر به جایخود آنها در متن ترجمه که امری معمول،روا،و برخی اوقات ضروری است اجتناب کرده آنها راداخل کروشه قرار داده است!»من مقایسه کرده‌ام و گفته‌ام با وجود آن همه بی‌دقتی،اینگونه«دقتنمایی»نابجاست."