سرمقاله: سخن آغازین افتتاحية

"راستی را بدون هیچ گونه گزافه گویی و مجامله نگاری باید بگویم که این همه چنان است که شاعر گفت: ییری الناس دهنا فی قواریر صافیا و لم تدر مایجری علی رأس سمسم اما بانیان هرگز در خویشتن خویش به غرور نمی نگرند و نشر این همه آنان را نمی فریبد و از بن جان بر این باورند که اگر (قبیله قلم) و فرهیختگان سخت کوش و ارجمند وبسیاری از فاضلان ناشناخته اما فرهیخته و سخته گوی و پخته نویس از اینجا و آنجای کشور عزیزمان, فراخوان ما را لبیک نمی گفتند و با نگاشته های ارجمند و نقدهای سودمند و پژوهش های کارآمد یار و مددکار ما نمی گشتند, هرگز و هرگز آنچه چهره بسته سامان نمی یافت و این همه بر سپید کاغذ نمی نشست و سیاهه بلند و بالایی که امروز آن را در قالب فاخر صد شماره می نگریم, تحقق نمی یافت."