ملخص الجهاز:
"شیعیان از همان آغاز پایه گذار و مروجدانشهای اسلامی و به خصوص علم الحدیث بودهاند و مهمترین دلیلبرای گرایش و تمسک مسلمانان و به ویژه شیعیان به قرآن و سنت وسیرۀ ائمه معصومین(ع)،حدیث مشهور«ثقلین»از رسول الله(ص)بوده است که در آن پیامبر از اهل بیت خود به عنوان یکی از دو امانتمهم خویش نزد مسلمانان یاد میکند.
در این میان نویسنده به نقش خاندان نوبختی اشاره میکند واظهار میدارد که در آستانۀ قرن چهارم،اتحاد بین معتزله و خلافت،باشیعیان عمدتا به برخی از شخصیتهای مؤثر از جمله برخی ازصاحب نامان نوبختیان بستگی داشت که برای سازماندهی اجتماعشیعی و توافق و کنار آمدن با قدرت سیاسی حاکم و پاسداری از منافع وآیندۀ اجتماع شیعی بعد از غیبت امام دوازدهم،تلاش میکردند.
به گفتۀ نویسنده اگرچه بصائر در شرایطبیثباتی سیاسی و معنوی قم،این شهر شیعی،تألیف یافته،در توصیفضرورت ایمان بسیار مفید بوده است در واقع در زمانی که قم باچالشهی معنوی سایر گروههای شیعی از جمله اسماعیلیان و زیدیانروبهرو بود،تأکید احادیث بصائر بر علم خارق العاده و تواناییهایشگفتانگیز امامان میتوانست به قمیها در لحظات سختی و ناتوانیقوت قلب ببخشد.
در مقایسۀ امام شناسی و امامت در البصائر و الکافی،نظرنویسنده بر این است که احادیثی که در کتاب الصفار دربارۀ علم وتواناییهای خارق العاده ائمه آمده در شهری تألیف یافته که از یک سودر محاصرۀ معاندین ضد شیعی بوده و از سویی در مقابل قدرت مرکزیقرار داشته است.
نویسنده در مقایسهای دربارۀ احادیث الصفار و کلینی دربارۀ آگاهیامام از مسائلی چون قضا و قدر،اطلاع از زمان شهادت خویش و وجودکتب و مصحفهای خاص نزد امامان و جز اینها،تعداد این گونه احادیثکلینی را بسیار کمتر از الصفار میداند و آن را ناشی از محیط زندگانی وجو سیاسی حاکم بر محافل نگارش اثر میداند."