ملخص الجهاز:
"2 چنانکه در زیر نشان خواهم داد،نگارنده این قطعهء ابو نواس را یک شعر و سرود (پهلوی-فارسی)در ستایش پرستشگاه نوبهار بلخ و بهشت گنگ ونوروز بهاری و گاهنبار مغان و عید ابسال در موسم بهار و آزادگان ایرانی(-ایرانشاهی)میدانم که از روزگار باستان،مردمان،بویژه خنیاگران،و نوازندگان و خوانندگان،شادمانه و پایکوبانه میخواندهاند،و شاعر اهوازی یا خود گفته،و یا آن را شنیده و بیاد داشته و به این صورت درآورده و بیادگار گذاشته است.
سیمای شعری این سرود کهن این است: بحرمت نوبهاری و گنگ رفتاری و وثبه(-وشبه)کوبکاری و شمس شهریاری وماه کامکاری و جشن گاهنباری و ابسال وهاری و حر ایرانشاری بده مرا یک باری3 در این سرود(پهلوی-فارسی)،سرودخوان خنیاگر و رامشگر،یا شاعر،درخواست میکند که به پاس بزرگداشت هشتچیز گرامی-(نوبهار-گنگ رفتار-و شبه کوبکار-خورشید شهریاری-ماه کامکاری-جشن گاهنباری-عید ابسال و هار- حر ایرانشار).
برگردان سادهء شعر این است: بپاس و بزرگداشت و به حق: اول:نوبهار[:که منوچهر پیشدادی برای گرامیداشت ماه درست کرده از پرستشگاههای نامدار مغان پیش از زردشت بود.
کردار نیک را در اوستایی هوورشت havarshta میگویند:یعنی خوب ورزیدن:خوب رفتار کردن-در شعر و سرودی که ابو نواس بیادگار گذاشته(گنگ رفتار)درست به همان معنی:(کردار نیک یا (هوورشت)است.
از این شش پدیدهء آفرینش انسان در آغاز ماه فروردین و در نوروز بهاری و آفرینش آسمان در ماه دوم بهار بوده است ازاینرو نوبهار در خود دو جشن گاهنبار را در بر داشته است.
ولی(نوبهار)پرستشگاهی کهن و بسیار باارج در آیین پیش از زردشتی بوده که گفته میشد منوچهر پیشدادی آن را برای ماه و ویژهء این سیاره درست کرده بود که در آن جا بر پایهء دین پیش از زردشتی،هفت ستارهء رونده و بویژه ماه گرامی داشته میشدند."