هوای رفتن دارم الأدب والفن

"هوای رفتن دارم اسکندر ختلانی‌ به نام خداوند جان و خرد علی جان نور دیده!سلام! مدتی است از تو خبرندارم و کلک به دستم نمی‌رسد. ارادتمند:اسکندر ختلانی‌ 1996/5/6 مسکو (به تصویر صفحه مراجعه شود) هوای رفتن دارم در شامگاهی ابرآلود هوی رفتن دارم. گفتندم: سپریدن نتوانی توان رفتن را باید وام بگیری بیا بمانی یا بمیری چاره‌ای دیگر نداری اگر خوابیده‌ای وگر بیداری... راه رسیدن را می‌دانم در نهفتنگاه گذشتن از میان هنگامه‌های ناپیدا کاری باید کرد تا فردا ترانه‌های هوشیاران خجسته یاران کرانه‌های خاموشی را فرا گیرد... مهر ورزیدن باد با گستره‌های ناباور فریاد بلندآوازهء آغاز کدام پایانی است که من نمی‌شناسم؟! بیا به ژرفستان برویم آنجا فرشتگان بی‌فنایی هنوز آن مژده بر لب نشسته‌اند... دستت را به دستم باور کن باورت را به باورم من راه رسیدن را می‌دانم. سراب نیست، بیا، بیا که روز نیمه شده..."