ملخص الجهاز:
"انتشار این مجله گامی مثبت و مؤثر جهت آشنا نمودن جامعهء علمی ایران با مسائل زبانشناسی و نظریههای عمومی زبان بوده است و به زبانشناسان ایرانی فرصت داده است تا دستاوردهای تحقیقی خود را در اختیار دیگر پژوهشگران قرار دهند و از آراء و عقاید یکدیگر آگاه گردند.
در زمینهء طبقهبندی زبانها نیز دکتر ید الله ثمره در مقالهء«تحلیلی بر ردهشناسی زبان:ویژگیهای ردهشناسی زبان فارسی»(سال هفتم/شماره اول)به بررسیهای رده شناسی اشاره نموده و سپس انواع طبقهبندیها را براساس ساخت واژه و آرایش جمله با ارائه مثالهایی از گونهء نوشتاری زبان فارسی معیار نمایش داده است.
نمونهء دیگر از مقالههای تحلیلی اثری است از دبیر مقدم با عنوان«مجهول در زبان فارسی»(سال دوم/شماره اول)که در آن نویسنده نگاهی به تحول این ساخت در چهار دورهء زبان فارسی نموده و سپس به بررسی همزمانی این پدیدهء نحوی در چارچوب مدل معیار چامسکی(1965)پرداخته است.
مقالهء«پیرامون را در زبان فارسی»(سال هفتم/شماره اول)،اثر همین نویسنده،نیز حاوی مطالبی انتقادی از پژوهشهای پیشین زبانشناسان در مورد را و نیز بررسی گستردهای از ویژگیهای نحوی-کلامی این پدیده در زبان فارسی است.
در مقالهء«پیرامون را در زبان فارسی»(سال هفتم/شماره اول)با چنین مشکلی روبرو هستیم:دبیر مقدم در این مقاله،ضمن اینکه آمیزهای از دو گونهء گفتاری و نوشتاری را در تحلیل خود به کار برده،مشخص ننموده که کدام گونهء زبانی هدف بحث او قرار داشته است.
از جمله مقالهء«گرایشهای آوایی و واجی فارسی گفتاری تهران»نوشتهء گیتی دیهیم(سال ششم/شماره دوم)، شامل بحثی است که قبلا به گونهای گسترده در مقالهء علی اشرف صادقی(سال اول/شماره اول)مورد تحلیل و ریشهیابی قرار گرفته است،معهذا دیهیم حتی اشارهای نیز به مقاله اخیر ننموده است."