ملخص الجهاز:
»(6) نکتهی مهم این است که همهی مورخان ادوار مجالس مشروطیت،به صورت جلسات مذاکرات مجالس دورهی مقننه،نه تنها توجهی در خور تاریخنگاری ننمودهاند،بلکه اگر هم به این اسناد غیر قابل انکار،نظری انداخته باشند،از آن بدون تعمق و موشکافی گذاشتهاند و اگر محققان و پژوهشگران تاریخ مشروطیت از بدو تأسیس مجلس اول تا آخرین دورهی قانونگذاری مشروطه به اندازهی چند برگ سندی که در این موضوع یافته میشود به صورت جلسات مذاکرات مجلس اهمیت میدادند و به دقایق و نکات ظریفی که در طی سخنان بعضی از نمایندگان مطرح شده، توجه میکردند،مسلما به این واقعیت پی میبردند که تعداد قابل توجهی از نمایندگان همین مجالس در بدترین تنگناهای سیاسی و در زیر فشار بیرحمانهی قوای سیاسی نظامی قدرتهای سلطهجو،به مهمترین عامل بقای استقلال و عظمت فکری و ارضی سرزمین خود عقیده و دلبستگی کامل داشتند و همواره بر آن بودهاند که ایران و ایرانی به هیچ شکلی تحقیر و تضعیف نشود و غرورش که ضامن بقای مذهب و ملیت او بوده درهم نشکند.
مجلس دوم و رکن پنجم مشروطیت(مطبوعات) جلسهی 181 روز شنبه 23 شهر ذیقعده مجلس دورهی دوم،«افتخار الواعظین»به علت مندرجات شمارهی 7 روزنامهی برق که بدون سند و مدرکی به مجلس و نمایندگان توهین نموده بود رئیس الوزرا را استیضاح میکند و نویسندهی روزنامه را به سبب نوشتن این مطلب:«روح ملت ایران از شما خبر ندارد و هیأت جامعهی ایرانیان چگونه میتواند شما را وکیل بدانند»، مخاطب قرار میدهد خاطر نشان میسازد: «بنده میخواهم اینجا با یک صدای رسای بلند عرض کنم که عموم ایرانیان و تمام داخله و خارجه بدانند که روزنامه برق عبارت از یک اداره نیست که چند مخبر و مدیر و دبیر آنجا نشسته باشند و افکار عامه ملت ایران را در آنجا درج کنند بلکه اداره روزنامه برق عبارت از یک جوان هیجده سالهای است که آنجا مینشیند و بر حسب افکار خودش که معلل باغراض است،که بنده میتوانم ثابت کنم،برمیدارد این مطلب را مینویسد»(11).