ملخص الجهاز:
"جست و جوی نظام جهانی گفت و گو از آن دوره تا امروز اشکال متفاوتی را تجربه کرده است:کسانی بودند که تلاش کردند Saggi Bompiani Umberto Eco LE POETICHE DI JOYCE (به تصویر صفحه مراجعه شود) زبانی را کشف کنند که آدم در آغاز در سخن با خدا به کار برده بود؛دیگرانی هم به آینده نظر داشتند و در راه پایهریزی زبان خرد تلاش میکردند؛زبانی که از موهبت کمال از دست رفتهای که به زبان آدم تعلق داشت برخوردار بود.
او تنها به کمدی الهی دانته رجوع میکند،اما دلایل موثقی وجود دارد که باور کنیم جویس آشنایی ویژهای نیز با عقاید شاعر ایتالیایی پیرامون منشأ زبان،و طرح او برای آفرینش زبان شاعرانهء کامل و نوین داشته است؛همانگونه که خود دانته آن را در رسالهء«پیرامون بلاغت زبان بومی»شرح داده است.
جالب است اشاره کنم که نظریهء تقریبا مشابهی توسط یکی از معاصران دانته مطرح شده بود؛توسط آبراهام ابوالفیا،عارف بزرگ یهودی قرن دوازدهم،که اعتقاد داشت خداوند زبان ویژهای به آدم عطا نکرده است؛بلکه نوعی روش در اختیار او گذاشته است؛دستور زبانی جهانی که گرچه بعد از خطای بابل از بین رفته است،اما در میان قوم یهود به حیات خود ادامه داده است؛آنها در به کارگیری این روش آنقدر ماهر بودند که زبان عبری را آفریدند که در میان هفت زبان پسابابلی کاملترین زبان به شمار میرفت.
»این چیزهای هولناک لفظی چیستند؟» به نظر میرسد که حملهء بیامان شبیه توصیف غرضورزانهء سنتگرایانی است که دربارهء صفحهای از کتاب کلز با شب عزای فینگانز سخن میگویند اما در عین حال چیزی باید تغییر میکرد:آن کیفیتهایی که بر مبنای سنت دیرین به مثابه مفسدهها طبقهبندی شده بودند در بوطیقای نویسندگان مغلق نویس فضیلت به شمار میرفت."