ملخص الجهاز:
"این موضوع کمابیش درباره داستانهای شاهنامه نیز صادق است و اما انتخاب این دو متن از نظر نگارنده میتوانست کاملا اتفاقی صورت پذیرد،با این حال انتخاب دو قصه با دو شخصیت سیاوش و امام حسین(ع)که از نظر بسیاری از محققان ایرانی شباهتهای فراوانی به یکدیگر دارند و اساسا آیین تعزیه را برگرفته از آیین سیاوشخوانی میدانند(نک بیضایی،شاید بهار،و شاید خجسته کیا8)،میتواند این ارتباط را بهگونهای ملموستر نشان دهد.
لازم به توضیح است که نسخ متفاوت و بسیاری از تعزیه امام حسین(ع)وجود دارند،اما از میان همه،نگارنده نسخهای را برای این مقاله برگزیده که در کتاب مجالس تعزیه به چاپ رسیده و به نظر میرسد ویژگی بسیاری از متون مشابه را نیز داراست.
در متن تعزیه نیز دوبار از سوی افراد مختلف به امام پیشنهاد میشود که خود را نجات دهد و هربار امام نمیپذیرد،نخستین بار زعفر جنی از او رخصت میخواهد که با لشکر جنیان تمام اشرار را از بین ببرد،امام نمیپذیرد و پاسخ میدهد که برای شهادت آمده است.
ابتدا باید دید به چه دلیل رابطه بینامتنی متون قابل تأمل است؟و چرا این رابطه برای پژوهشگران حوزه ادبیات و علوم انسانی ارزشمند و بحثانگیز است؟با مطالعه نظریات پژوهشگران مختلف،چه کریستوا،نخستین کسی بود که این اصطلاح را به کاربرد،و چه باختین که خود در مطالعاتش به نظریه بینامتنیت نرسید،اما یافتههایش راهنمای کریستوا در این راه شد،و چه بارت و دیگر پژوهشگران پساساختارگرا،به این نتیجه میرسیم که یکی از مهمترین شاخصههای این نظریه آزادی است،آزادی از قید گفتمان تکگوی جامعه،از طریق حضور دو یا چندین متن12در کنار یکدیگر و گفتمان این متون با یکدیگر13."