اکران: رویدادهای سینمای ایران أخبار وتقارير

"روزی روزگاری شخصیتی هم‌چون سلطان در فیلم کیمیایی جذاب بوده(که البته جذابیت خود را مرهون خاطرات بیننده از آثار گذشته‌ی این فیلم‌ساز و آثار مشابه بوده است)و گویی الگویی ساده پدید آورده تا پس از سال‌ها هنوز هم شخصیت‌های منفی‌ اما سمپاتیک را بر آن اساس بنا کنیم و یا هم‌چون‌ روندی که عطش در پیش گرفته،بازیگری که در چنان نقشی موفق بوده را برای حصول اطمینان از هم‌راهی و هم‌ذات پنداری تماشاگر،هنگام نوشتن در جایگاه شخصیت قصه قرار دهیم. او سعی‌ می‌کند بازی گرمی ارائه دهد و ادای کلمات‌اش گیرا باشد،اما با ورود دو بازیگر فرعی،نوع تازه‌ای از فضاسازی،او را پوشش می‌دهد؛ (به تصویر صفحه مراجعه شود)کلوزآپ‌های متعدد از چهره‌ی رادان و شهرام حقیقت‌دوست در صحنه‌هایی‌ که تأکید بر آن‌ها لزومی ندارد و نقشی در ثبت موقعیت ایجاد شده‌ ندارند،اصرار بر معرفی آن دو به‌ صورت شخصیت‌هایی پیش‌ساخته و به‌طور کل در پیش گرفتن شیوه‌ای‌ عکس نیمه‌ی نخست که بیش‌تر بر محور عرب‌نیا می‌گشت و او را در ارائه‌ی شخصیت تحت تسلطاش آزاد می‌گذاشت تا آن زندانی زخم‌خورده‌ و غیرت‌مند را به تماشاگر بقبولاند."