ملخص الجهاز:
"اما«گاهی به آسمان نگاه کن»چه کار باید بکند؟به نظرم این بنیادیترین سؤالی بود که فرهاد توحیدی وقت نوشتن فیل نامه باید درگیرش شده باشد؛اما جواباش سردستی و ساده انگارانه بوده یا هرچه خیال کرده و نوشته با امکانات سینمای ایران جور نبوده و مجبور شده چیزهای سادهتری را انتخاب کند، چیزهای شدنیتر.
و فکر کنید اگر پرده خوانهای ما داستانهای بهشت و جهنم را تصویر نکرده بودند،چه ابزاری برای نویسنده باقی میماند؟ تصویرهای شمایل نگارانهی مذهبی ما آن قدر محدود است که باید جرأت نویسنده را برای انتخاب این سوژه تحسین کنم؛جرات نوشتن فیلم نامهای براساس مرشد و مارگریتا را تحسین میکنم،اما با این تصویر مغشوش از دنیای مردگان چه کنم؟!
اما توسلی به نظرم آن قدر فوق العاده بود که این عینک را ندیده بگیرم و از بازیاش در کنار آن همه بازیگر تعریف کنم."