آمریکای لاتین، اسپانیا، شعر واژگان رنج های مشترک بشری مقالة

"و به‌ اشاره گفته شود که شعر کلاسیک اسپانیا از حماسی، مذهبی و سنتی گذر کرده و به مدرنیسم رسیده و تقریبا با روندی مشابه شعرای آمریکای لاتین گذر برکلاسیک‌ها و نگاه گاه مفرط به عروض و قافیه‌ خاص این نوع اشعار باردیگر به کلاسیک‌های‌ فرانسه و ایتالیا دارند. شعر این نسل بیشتر نوستالژی برای جنگ است‌ برای مثال:داماسو آلونسو در شعر بلندی به نام‌ «مادر»در کتاب«فرزندان خشم»می‌گوید: مادر مگو پژمرده و آکنده از چروکی تولد مدرنیسم در آمریکای لاتین دقیقا به‌ موازات خلق نسل 98 یعنی فرزندان متعهد فاجعه ملی در اسپانیا صورت می‌گیرد مگو که پر از خوابی،مگو که دندان‌هایت ریخته‌اند،و باز دستت متورم و از توان افتاده است مگو! و شعرای مهمی در اسپانیا چون آنتونیو ماچادو شاعر متعهد،مانوئل ماچادو،خوان‌رامون خیمنس و پس‌ از آن تمام شاعران مهم نسل ادبی 27 که پیش از این به هر روی چه در آمریکای لاتین و چه اسپانیا، این 28 کشور متحد الزبان از قدیم تا امروز آثار نظم‌ و نثر بسیاری آفریده‌اند که هرکدام در وجه ادبی‌ خاص خویش پرتاثیر و اهمیت بوده و تاثیرگذار نیز هم."