ملخص الجهاز:
"کسی هم که در مجلهای درباره فرهنگ فارسی به آلمانی من نقدی نوشت، چند روز بعد سازمان امنیت از او سینجیم کرد که این آدم را از کجا میشناسی و روابط خود را با او دقیقا شرح بده.
اگر اصطلاح نویسنده را به معنای شاعر و نویسنده معنی کنیم،این نکته درباره گویندهگان چهل سال اخیر هم تا اندازهای صدق میکند که در ایران هم یک نقد علمی به ندرت در مطبوعات خوانده میشد بیشتر نااهلان بودند که به کسان خود نان قرض میدادند و یا حسودانی که میکوشیدند از ارزش آثار مورد توجه بکاهند.
کسی هم که در مجلهای درباره فرهنگ فارسی به آلمانی من نقدی نوشت،چند روز بعد سازمان امنیت از او سین جیم کرد در گفتوگو با زندانیان و شکنجهدیدگان اطلاعات دست اول را یادداشت کردم و از خاطرات خود در اروپا راجع به دسیسههای ساواک و تماس با آنها در کنسولگریها و سفارتخانههای ایران سود بردم به تصور اینکه آنچه ساواکیها در این سی ساله کردهاند نقش کنم.
شرط اول تکیه بر علاقه به وطن و احترام به گذشته و اعتلای آینده باید باشد،بدون در نظر گرفتن سود گروهی و یا قشری از جامعه،نویسندگان و یا شاعرانی میتوانند کامکار و خوشبخت شوند و آثار هنری ماندنی به وجود آورند که درک کنند آن ثروت معنوی که بدان مینازند،زبان و دانش و گذشته تاریخی و فرهنگی به آنها تفویض شده،تحمل صدمات فراوان و از خودگذشتهگی و محرومیت میلیونها نفر نصیبشان شده است و هرگز فراموش نکنند که به بینواترین مردم ایران مدیون هستند و روزی باید بدهی خود را بپردازند."