شعر دیگران: ترانه هایی از چین کهن الأدب والفن

"در پاسخ امپراطور از:تاتو هونگ جینگ‌ می‌پرسید«در میان کوهساران چه داری؟» تنها برای شادمانی من، بر ستیغ کوهساران ابرهای سپید فراوانی‌ است: اما آن‌ها را نمی‌توان گرفت و به پیشگاه‌ فرستاد. بر جاده‌های ناشناس بهار را می‌بینم،بهاری که زیبا نیست با صدای بلند می‌خوانم می‌خوانم تا آوای کلاغان را نشنوم در آن سوی افق کسی که هنوز به خانه بازنگشته است مترجم:با جلان فرخی اسب سفید نجیب است اسب سپید جوانی را در خانه‌ی من طی کرده است مهارش کنید،افسارش زنید بگذارید تمام صبح را در آرامش باشد بگذارید دوستم،اسب سپیدم بیاساید نجیب است اسب سپید بگذارید دوستم،اسب سپیدم بیاساید بگذارید تمام شب را در آرامش باشد نجیب است اسب سپید اسبی که چونان«بزرگی» یا همانند«بزرگ زاده»ای تند و چالاک به سویم می‌آمد بگذارید همدیگر را دوست بداریم. بگذارید همدیگر را دوست بداریم، بگذارید در آرامش باشیم نجیب است اسب سپید اسبی که چونان پاره یشمی."