نقد: اکنون که مرگ ساعت خود را (نگاهی به مجموعه شعر باغبان جهنم سروده شمس لنگرودی) مقدمة ومراجعة

"نگاهی به مجموعه شعر(باغبان جهنم)سروده شمس لنگرودی شهرام پوررستم از«نت‌های بلبل چوبی»،شمس فهمید که‌ اگر نجنبد،منجمد خواهد شد و رفته،رفته به‌ تجربه‌های نودست یافت و از زبان مطنطن شاملو دست کشید و دانست که نباید در سپید و معیار خیمه زند که دنیا در حال تکوین و تغییر است، زبان شمس برای ساختارشکنی زیاد به کارش‌ نیامد،اما هوش او به دادش رسید... شاعر می‌داند که زمان عدول از مالیخولیای‌ محض ذهنیست و برای بقاء باید به ایجاز و چینش واژه‌گان و اقتصاد کلمه و ساده‌گی و عینیت رو بیاورد،اما شاعر هنوز به فوندانسیون‌ و پایان‌بندی یک‌دستی نرسیده و گاه مخاطب را سرگردان و آواره می‌کند. شاعر در شعر 20(داغ‌های سرد)بازگشتی دوباره‌ و نقبی به پشت سر و عادت فروخفته‌اش می‌زند، با زبانی که گاه زبان دهه 70 شمس است و ردپای‌ شاملو در آن حس می‌شود: سگ‌های کوچک بالدار/که در آسمان‌ها پارس‌ می‌کنید/بره‌های مسیح را/از شر پاپتیان سرخ‌ شده در امان بدارید!/آمین/ص 34."