ملخص الجهاز:
"Edwards Deming نزدیک به ربع قرن به این مصیبت دچار بوده است در ایالات متحده امریکا کسی به حرفهای او توجه نکرده،گرچه در ژاپن به عنوان پدر کنترل کیفیت شناخته شده و به آنان آموخته است که چگونه کالاهای ارزان و مرغوب تولید کنند.
دمینگ معتقد است که در 25 سال گذشته ژاپنیها،روشهای تولید خود را بهبود میبخشیدند و تولیدکنندگان امریکایی به علت استفاده از روشهای معمول خود،به تدریج امکان ادامه رقابت را از دست دادهاند او تأکید داشت که صنایع امریکا حتی اگر به نوآوری نیز روی آورند،در زمینه تولید محصولات مرغوب و ارزان نمیتوانند با ژاپنیها رقابت کنند.
اما در ایالات متحده،اگر مدیری چیزی درباره او شینده باشد(که اغلب چنین نبوده است) احتمالا گفته است:"آها بله،متخصص کنترل کیفیت؟" مدیران آمریکایی که به ژاپن سفر میکنند با مشاهده بهرهوری حیرتآور نیروی کار در ژاپن این مسئله را در ریشههای فرهنگی ژاپنی میدانند و در بازگشت به کشورشان را کارگران آمریکایی تلقی میکنند،قوانین مالیاتی، فساد اجتماعی و هرچیز دیگر غیر از فلسفه مدیریت نیز میتواند توجیه این شکست باشد.
با شروع دهه پنجاه،مدیران جدیدی که در کارخانهها مصدر امور شدند معتقد بودند که دیگر نیاز چندانی به افزایش کیفیت و بازدهی کار وجود ندارد،چرا که میدان رقابت خالی بود و در نتیجه آنان نیز هیچبرنامهای برای افزایش نوآوری و کارآیی نداشتند و خود را بینیاز از این تدابیر میدانستند.
به هرحال او در مورد رقابت صنایع در آینده چنین اظهار نظر میکند:"در آینده جایی برای مدیرانی که نمیدانند چگونه با کارکنان خود کار کنند و به تولید کالاهای مرغوب اما ارزان بپردازند وجود ندارد."