ملخص الجهاز:
"صحنه دوم: در روز 28 آبانماه 1387،به کوشش مؤسسه مطالعات فرهنگ و تمدن ایرانزمین و جامعه (به تصویر صفحه مراجعه شود) کردهای مقیم مرکز،و در ادامه رشتهبرنامههایی برای بزرگداشت مفاخر استانهای ایران،در تالار فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران،مراسمی برای بزرگداشت دکتر عبد الله ابریشمی برگزار شد: فعال سیاسی که در سالهای 1360-1357 با کوششهای خود در آرام کردن ناآرامیهای سیاسی در کردستان میکوشید و کوشش خود را برای پیشگیری از جنگ برآمده از قدرتطلبی کسانی به کار بسته بود که با فروپاشی دستگاه شاهنشاهی، مست شده بودند و به خیال احیای فرمانرواییهای عشیرهای محلی خود افتاده بودند.
در لحظاتی که هوشمند از ارزش کار عبد الله ابریشمی-به عنوان کسی که خود را با کوششی فرهنگی،یک تنه با خطر روبرو کرد و بر حل مسالمتآمیز اختلافها و آرام کردن آشوبها تأکید میکرد- با حرارت دفاع میکرد،از سوی گردانندگان جلسه با این تذکر روبرو شد که،«شما بیانیهء سیاسی نمیخوانید.
به راستی اگر این جلسه نه در دانشگاه تهران، که در دانشگاه سنندج برگزار میشد،آیا پای احسان هوشمند به پشت تریبون میرسید یا مانند آن راهیافتهء به اصطلاح اصلاحطلب در مجلس شورای اسلامی از سوی راهیافتگان به اصطلاح اصولگرا،راه او برای رسیدن به تریبون سد میشد؟نمیدانم،با این وصف،کدام آزادیخواه و مردمسالار غیر کرد میتواند با این آقایان همدردی کند و گوش به گلایههای آنها بدهد؟ با کمال تأسف باید گفت،ردپای سلوک استالینیستهای حقیری که گونهای از کمونیسم را به گروهی از ایرانیان آموختند و سنگبنای قومگرایی را در این کشور-در خلاف جریان مترقی و روبه رشد کشور-ملت-گذاشتند،در رفتار و منش آقایان قومگرا دیده میشود."