ملخص الجهاز:
"بر این سیاق مهریسنان داوطلب قربانی شدن، در صبحگاه نخستین روز فروردینماه در قربانگاه عشق جمع آمده و ساقی عاشقان برای آسانی مرگ،نوشابه سکرآور" دورائوشه"(دوردارنده مرگ)چونان پرورده شیره هوم و خون گاو یا خصم توسط مغان به آنها میخورانید که رنج مرگ را با بیهوشی بکاهد و سپس قاتل عشاق که کسی جز دوست نبود با دستهای خضابکرده حاضر شده و پس از قرائت خطبه عید به کار خویش میپرداخت و عشاق زندگی ابد را پس از برپایی بزم وصال از قفس تن رهایی میبخشید و از این رو حرمت بسیار داشت.
در واقع تقلید ساسانیان از این جشنها متضمن رواج نابرابری بود؛زیرا چند روز پیش از جشن نوروز با کوس و دهل اعلام میشد شاه در جشن عید برای دادخواهی و دادگری جلوس خواهد کرد و با فرارسیدن عید،شاه بر تخت مینشست و پس از آفرین موبد موبدان،نثارهای مردم و درباریان را میپذیرفت و به آنان هدیه میداد و این آغازی بود بر ملی شدن مراسم نوروز به نزد عوام."