خفتن برگ به گهواره باد الأدب والفن

"خفتن برگ به گهواره باد بهمن بوستان مرغ غمگین خزان‌ در فضای دل من پرمیزد شب سنگین جدائی دل من می‌آزرد. من نمیدانستم که چرا غمگینم؟ چون نمیدانستم او چرا غمگین است. باد بیداد خزان را به چمن‌ها می‌برد برگها خسته ز آویختن از شاخ درخت‌ با امیدی که بخسبند به گهواره باد مادر خویش درخت؛مایه اصلی‌بودن را بوداع ابدی استادند... خرمنی از آتش *** (تصویرتصویر) من نمیدانستم که چرا غمگینم‌ چون نمیدانستم او چرا غمگین است .... باد می‌آمد و برگ می‌برید از شاخه‌ چه هیاهوئی بود. او نمی‌دانست: که بریدن غم تلخی دارد و نمی‌دانست که من ار غمگینم‌ همه این غمگینی‌ بازتابی است ز چشمان غم‌آلوده او کاش اندوه نبود (تصویرتصویر) پرستار،دکتر را به بالین بیماری میخواند که نیازمند اوست،بی‌درنگ از جای برمیخیزد،"وظیفه‌"او را میطلبد میگوید: -نمیدانید چقدر دلم میخواست این صدا،صدای گوشنواز فارسی بود و نیازمند یاری،هموطنی از هموطنانم‌ آنوقت انجام این‌"وظیفه‌"بسیار مطلوب‌تر مینمود."