تشویش - مجلة آرش الأدب والفن

"تشویش بنشینیم و بیندیشیم اینهمه با هم بیگانه اینهمه دوری و بیزاری بکجا آیا خواهیم رسید آخر و چه خواهد آمد بر سر ما با این دلهای پراکنده؟ جنگلی بودیم شاخه در شاخه همه آغوش ریشه در ریشه همه پیوند وینک انبوه درختانی تنهائیم. مهربانی به دل بسته‌ی ما مرغی است کز قفس در نگشادیمش و بعذری که فضایی نیست وندرین باغ خزان خورده جز سموم ستم آورده هوائی نیست ره پرواز ندادیمش هستی ما،که چو آئینه تنگ بر سینه فشردیمش از وحشت سنگ انداز، نه صفا و نه تماشا،به چه کار آمد؟ دشمنی دلها را با کین خو گر کرد دستها با دشنه همدستان گشتند و زمین از بدخواهی بستوه آمد ای دریغا که دگر دشمن رفت از یاد وینک از سینه‌ی دوست خون فرو میریزد! اینهمه با هم بیگانه اینهمه دوری و بیزاری بکجا آیا خواهیم رسید آخر و چه خواهد آمد بر سر ما با این دلهای پراکنده؟ بنشینیم و بیندیشیم."