خلاصة:
دراین مقاله ترجمه سخنان گهربار پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله که به
همت مرحوم ابو القاسم پاینده صورت گرفته، نقد و بررسی میشود.در نقد این ترجمه به
دو محور کلی توجه شده است:اول؛بررسی و تبیین اشکالاتی که در مفهوم و معنا پدید
آمده و سبب شده تا سخنان پیامبر به درستی مفهوم نگردد.دوم؛ اصلاح واژهها و
عبارتهایی که از نظر اعراب گذاری و نوشتاری نادرست است.
ملخص الجهاز:
"بنابراین ترجمه صحیح چنین است:مردی بود که به مردم قرض(نسیه)میداد، پس به فرزندش میگفت، اگر تنگدستی را یافتی پس از او درگذر، شاید خداوند از ما درگذرد، پس او به پیشگاه خداوند رفت(از دنیا رفت)و خداوند از او درگذشت.
ترجمه:این بخش از سخن چنین آمده است:قلب هوس کند و آرزو کند و عورت عمل کند یا نکند.
بنابراین ترجمه صحیح سخن حضرت چنین خواهد بود:کفایت باد شما را که به اندازه توشه مسافر، از این دنیا با خود داشته باشید.
که ترجمه سخن با این توضیح چنین است:قتات به شخصی گفته میشود که به سخنان مردم گوش دهد یعنی استراق سمع کند، چه از آن سخنان که گوش داده جهت دو به هم زدن میان مردم سوء استفاده کند و یا نکند.
پس با این توضیح سخن حضرت باید چنین ترجمه شود: شخصی که به نیت استراق سمع به سخنان مردم گوش فرا دهد، به بهشت راه نخواهد یافت.
بنابراین ضبط صحیح سخن حضرت چنین است: مهنة إحدا کن فی بیتها تدرک جهاد المجاهدین ان شاء الله.
که بخش دوم این سخن(و من لم یوجب لک فلا توجب له و لا کرامة)ترجمه نشده است، که مراد حضرت(ص)چنین است:و کس که برای تو در ادای آداب و رسوم و در معاشرت، حرمتی قایل نیست، تو نیز برای چنین شخصی حرمتی قایل مباش.
این سخن در چهار مورد نیاز به تصحیح دارد؛که صحیح آن چنین است: «و الله لئن یهتدی بهداک رجل واحد خیر لک من حمر النعم.
40-سخن شماره 2888 صفحه 592:«من یتکفل لی أن لا یسأل الناس شیئا أتکفل له بالجنة»ضبط شده، که صحیح آن چنین است:«من یتکفل لی ان لا یسأل الناس شیئا أتکفل له بالجنة»."