تطبیق و مقایسه بین گواهی در شرع و در قانون کیفر همگانی مقالة

"الف-صفات گواه قانون شرع(1)صفات ذیل را برای گواه مقرر میدارد 1-بالغ بودن گواهی طفل غیر بالغ قبول نیست(جز بقولی‌ شهادت بچه مطلقا وقتی بسن ده رسید قبول است)در قوانین فعلی اظهارات طفل غیر بالغ دارای هرسنی باشد شنیده میشود منتهی بدون التزام براستگوئی(طبق مادهء 246 قانون اصول محاکمات کیفری)و دادرس گواهی‌ طفل را در صورتیکه صادق بنظر آید در قرار یا دادنامه‌ خود مورد استناد قرار خواهد داد البته کیفیت روانی طفل‌ را با اینکه ممکن است تحت تلقین قرار گرفته باشد نیز در نظر میگیرد. است کسی مرتکب تبه‌کاریهائی شده و فسادهای‌ اخلاقی نیز داشته باشد منتهی در مورد مخصوصی عین‌ واقع را بدون تغییر بیان نماید بنابراین در قوانین‌ فعلی گواهی کسی که پیشینه محکومیت جزائی دارد بطور مطلق مردود نیست گواهی چنین شخصی بدون التزام‌ (طبق مادهء 246 قانون آئین دادرسی کیفری)بعنوان‌ اطلاع شنیده میشود و گواهی اشخاصی که دارای رذائل‌ اخلاقی و یا اشتهار بد هستند با احتیاط زیاد شنیده خواهد شد و ممکن است دادرس گواهی آنها را صحیح دانسته و بدان ترتیب اثر دهد."