ملخص الجهاز:
"» (1) در مباحث قبل روشن شد که نصیحت ائمه مسلمین، به معنای خلوص محبت و اطاعت ایشان است نه راهنمایی و ارشاد آنان، و همچنین قدر مسلم از ائمه، اهلبیت علیهم السلام است; مناسب است این معنا را در عصر غیبت امام معصوم علیه السلام نیز بررسی کنیم و ببینیم دراین عصر که امامت مسلمین برعهده فقیه عادل است، مؤمنین چگونه میتوانند به این حدیث عمل کنند؟ با توجه به این که: اولا لفظ «ائمه مسلمین» اطلاق دارد وعلاوه بر دوازده امام علیهم السلام شامل فقهای عادل که منصوب به نصب عام در زمان غیبت هستند، نیز میشود.
با این حال آیا در این عصر نصیحت ائمه به معنای عامیانه و رایج آن، یعنی ارشاد و راهنمایی استیا به همین معنا که برای امام معصوم علیه السلام گفته شد؟ مهمترین دلیلی که معمولا برای ضرورت نقد و راهنمایی ولی فقیه - علاوه بر استناد غلط به روایت مورد بحث - مطرح میکنند، این است که ایشان معصوم نیستند و عصمت، خاص انبیاء و چهارده معصوم علیهم السلام است.
اگر اظهار نظرها، ارشادات و به اصطلاح «نصایح» دیگران برای ولی فقیه (فقط) ضرورت دارد، پس چرا پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام آن همه برمشاوره بادیگران تاکید داشتند؟ و اگر ضرورت مشاوره ربطی به عصمت ندارد، پس چرا در معنای نصیحتبرای ولی فقیه با پیامبر و امام معصوم علیهم السلام تفاوت قایل شویم؟ همان طور که از جهت لزوم اطاعت تفاوتی میان حکومت پیامبر و امام معصوم علیهم السلام با حکومت فقیه عادل نیست، از جهت لزوم مشاوره و نظرخواهی و موارد و حدود آن نیز تفاوتی میان حکومت ولی فقیه و پیامبر و امام معصوم علیهم السلام نیست و این امور نیز به خودی خودنصیحت محسوب نمیشود."