بهار - مجلة کاوه (مونیخ آلمان) الأدب والفن

"بهار!» * از:میناموتوسانه تومو شاعر ژاپنی فراموش کردن اگر دیگر نیایم، ای درخت آلوی کنار در، فراموش مکن که در بهاران از روی وفا شکوفای شوی ترجمه:آریان‌پور از تن فرسوده خان بالا میخزید،سرمائی که انگار خونش را منجمد میکرد بر رکاب ایستاد و نعره زد: -سهراب،پسرم،پسرکم. * کاکائی با بالهای گشوده در آفتابگیر ایوان نشست بعد با قدمهای شمرده بسوی اطاق رفت. قبل از آنکه وارد اطاق‌ بشود چند بار سرش را بالا و پائین کرد شاید چون درون اطاق تاریکتر از بیرون بود. کاکائی چند بار دور صندلی چرخید. کاکائی از کنار کاسه‌ای که در آن دانه‌های جو و ذرت بود گذشت اما به آن اعتنائی نکرد. یک بار با هرچشمش به خان‌ نگریست و آنگاه انگار از سایه‌ای ترسیده باشد سرش را قاپید و دوان‌دوان از اطاق خارج شد و هنگامیکه به ایوان رسید ناله جگرخراشی سر داد گوئی کسی را به کمک میخواند"