آن چشم زاغ و موی بور ... الأدب والفن

"دل،در هوای روی تو،در سینه‌ام پر میزند چون مرغ مانده در قفس،بر بام و بر در میزند. امشب ز هر شب بیشتر،هجرت زند در دل شرر، این شعله،بی شک،تا سحر،در خشک و در تر میزند یا امشب از شبهای پیش،دل بیشتر میسوزدم، یا اینکه امشب،مرغ حق،فریاد خوشتر میزند؟ زان«چشم زاغ و موی بور»تا گشته‌ام مهجور و دور در هر نگاهی،صد مژه،در دیده نشتر میزند. نشگفت،اگر آتش زنم،از سوز دل،در این عزل، شاعر،اگر عاشق شود،آتش بدفتر میزند."