صدای شیشه! - مجلة گوهر الأدب والفن

"توللی* (به تصویر صفحه مراجعه شود)این داستان،گفت و شنودی از فتحعلیشاه قاجار، با معلم اوست و نگارش آن از جهت ضبط تاریخی‌ حکایت است،نه کنایتی بر مردم شریف و نجیب‌ و هنرپرور و دانش پژوه کاشان. فریدون‌ صدای شیشه! از مردم کاشان،فقیهی،بر ملک قاجار،تعلیم(طهارت)همی کرد. چون،سخن‌ بر گرفتن ابریق و،شستن مخرج پیوست،ملک پرسید: -اینک بر گو،که(طهارت)را،درک ختام،برچه علامت است؟! فقیه گفت: -علامت آنکه(موضع)از کشیدن دست،صدای شیشه دهد! سلطان گفت: -ما را(صدای کاشی)کفایت است و،مسئله به نهایت! شعر به خانه،مردم ورزیده،گرنمانده بجا هزار شکر،که با ما،گروه ناشی،هست! تو،در طهارت خود کوش و،دل به غصه مده‌ صدای شیشه نباشد،صدای کاشی هست! نیشخند به شگفتم همه،ز آن کاشی آماده بجنگ‌ که به هر نعره،دو صد حقه کاشی شکند! مگر این،مته به خشخاش زدن،حیلهء اوست‌ که غرور تو،بدین یاوه تراشی،شکند! (*)آقای استاد فریدون توللی از شاعران طراز اول کشور."