خوشم - مجلة گوهر الأدب والفن

"ز آن لب اگر کامم دهی،ور ز آنکه دشنامم دهی، با این خوشم،با آن خوشم،با هرچه خوش داری خوشم. آید گر از غم جان بلب،کی آیدم افغان بلب؟ با هرچه خواهد یار من،در عالم یاری خوشم. تا گشته‌ام یار تو من،از جان برم بار تو من، عشق است اگر باری گران،با این گرانباری خوشم. گر وصل و گر هجران بود،گر درد و گر درمان بود، «حالت»،خوشم با این و آن،آری خوشم،آری خوشم."