ملخص الجهاز:
"در همانجا افزود که تاریخ نشر فکر آزادی در ایران کمتر مورد توجه بوده و میتوان گفت تحقیقات منظمی در این باره انتشار نیافته است.
9. آدمیت به جهت نوع تفکر علمی و باورهای اجتماعی و نظرات خاص خود در اصلاح و جهتدهی جامعه و ایمان به غرب به عنوان الگوی توسعه و پیشرفت در جهت علوم و صنایع و حتی دموکراسی، به گزینش در تاریخنگاری دست زده و از میان همه رویدادهای تاریخ معاصر ایران و عناصر آن تنها به افکار شخصیتهای سکولار نهضت مشروطه پرداخته است.
اما پس از آن در توضیح خود میگوید »روشنفکر درس خوانده جدید و نماینده تعقل سیاسی غربی و مروج نظام پارلمانی است و بازرگانان به جهت هوشیاری سیاسی در پی کسب پایگاه تازهای است« و درباره روحانیون مینویسد: »روحانیون تحت تأثیر تلقین و نفوذ اجتماعی روشنفکران آزادیخواه بودند و علت گرایش روحانیون به مشروطه نیز همین نفوذ و تلقین آنان بود.
بنابراین آثار و اندیشههای فریدون آدمیت گرچه در دوره خود در برخی نویسندگان تأثیر زیادی داشت، ولی بیگانگی اندیشه او با واقعیتهای ایران و تحمیلی و ناسازگار بودن الگوهای غربی بر ایران اسلامی پس از انقلاب اسلامی آشکار شده است.
در نتیجه میتوان گفت، روش آدمیت در تاریخنگاری فکر به جای تاریخنگاری سیاسی حادثهمحور و شخصیتمحور خوب بود، اما محتوای تاریخنگاری او نوعی تحریف وقایع و مصادره آن به نفع جریان موردنظر خودش بود که آثار منفی زیادی داشت؛ بویژه در جریان حکم میرزای شیرازی در تحریم تنباکو و نهضت مشروطیت."